بررسی تأثیر دیسک های دارویی پارامومایسین و جنتامایسین سولفات بر رشد پروماستیگوت‌های انگل لیشمانیا

سابقه و هدف: نظر به شیوع و هیپرآندمیک بودن بیماری لیشمانیوز در بعضی مناطق کشور و مشکلات درمانی سالک و وجود بعضی گزارشات از موفقیت پارامومایسین در درمان بیماری و به منظور تعیین تأثیر کشندگی شکل فیزیکی جدیدی از این دارو بر روی پروماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور، این تحقیق در شرایط برون‌تنی انجام گرفت. مواد و روش‌ها:‌ تحقیق به روش EXPRIMENTAL انجام گرفت. فیلم‌های دارویی حاوی 15 درصد پارامومایسین سولفات و 5/0 درصد جنتامایسین سولفات در پایه‌ای از اتیل سلولز و HPMC ( هیدروکسی ـ پروپیل ـ متیل ـ سلولز) با هدف ابداع یک راه درمانی برای لیشمانیوز جلدی تهیه گردید. به منظور بررسی چگونگی آزاد شدن دارو و تأثیر آن بر انگل‌های محیط کشت از روش Cloning انگل Leishmania بر روی محیط N.N.N اصلاح شده بدون فاز مایع رویی استفاده گردید تا بتوان به دقت هاله عدم رشد انگل را در اطراف نواحی مربوط به آزاد شدن دارو مورد بررسی قرار داد. محیط‌های مورد بررسی شامل، محیط‌های حاوی دیسک دارویی، محیط‌های بدون دیسک دارویی و محیط‌های دارای دیسک پلاسبو بود و میزان کشندگی آن با آماره کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها:‌ در پلیت‌های فیلم‌های دارویی هاله‌ای از عدم رشد کولونی‌های انگل مشاهده گردید. به صورتی که در شعاع 3 سانتی‌متری اطراف فیلم دارویی هیچ ناحیه رشد انگل وجود نداشت و یا پروماستیگوت‌های انگل به صورت مرده و دژنره شده مشاهده گردید. حال آنکه در تمام سطوح محیط کشت‌های حاوی پلاسبو و محیط فاقد فیلم کولونی‌های در حال تکثیر انگل مشاهده گردید. درصد انگل‌های مرده به زنده در پلیت‌های پلاسبو و فاقد دارو 98 درصد و در گروه دارویی 5 درصد بود (000/0 P< ). نتیجه‌گیری و توصیه‌ها:‌ دیسک‌های دارویی پارامومایسین و جنتامایسین سولفات، پتانسیل مناسبی برای رهاسازی تدریجی دارند و موثر بر رشد انگل هستند، لذا می‌توان انتظار داشت که این آزاد شدن تدریجی بر روی زخم‌های انسانی نیز برقرار باشد و‌ انجام آن را توصیه می‌نماید